بررسی زیست سازگاری پوششهای نانوکامپوزیتی پلیمری هیبریدی آلی معدنی پایه سیلیکا

پوشش های هیبریدی آلی-معدنی بر پایه تری متوکسی سیلیل پروپیل متااکریلات (tmsm) و تترااتوکسی سیلان (teos) با استفاده از روش سل-ژل، روی فولاد 316l اعمال شدند. بررسی ساختاری نمونه ها به کمک میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) انجام شد. تشکیل شبکه هیبریدی به کمک ftir بررسی شد. خواص خوردگی این پوشش ها با استفاده از تستهای الکتروشیمیایی و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و در دمای اتاق و در داخل محلول رینگر مورد بررسی قرار گرفت. چسبندگی سیمان استخونی آکریلاتی به فلز پایه در دو حالت با پوشش هیبریدی و بدون پوشش هیبریدی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. تست کشت سلولی و تست زمان لخته زایی (ct) جهت بررسی خواص بیولوژیک این پوشش ها انجام شدند. نتایج بدست آمده تست ها نشان می دهد که پوشش بدست آمده کاملا یکنواخت و شفاف و عاری از هرگونه ترک می باشد همچنین نتایج تستهای خوردگی نشان می دهد که این پوشش ها همانند یک مانع باعث کاهش تماس الکترولیت با سطح فلزی می شوند. چسبندگی سیمان استخوانی به سطح فلزی بعد از اعمال پوشش هیبریدی افزایش قابل ملاحظه ای داشت. نتایج تست کشت سلولی تغییر قابل ملاحظه ای بین مورفولوژی سلولها در نمونه های با پوشش و بدون پوشش نشان نمی دهد و تست زمان لخته زایی خون سازگاری خوب این نمونه ها را نشان می دهد.